De opzet van de film is origineel, de gehele film (met
uitzondering van het eind) is gefilmd door de camera van Martijn. Martijn is de
broer van Daantje, en woont op dat moment in Londen. Hij is zijn zusje in
Amsterdam komen opzoeken, en wil – zo zegt hij zelf - een film over haar leven
maken. De relatie tussen Martijn en ‘Daantje’ is voor de kijker erg vreemd.
Martijn lijkt geobsedeerd door Daantje, haast op het seksuele af. Opmerkelijk
voor een broer/zus relatie. Ook opmerkeljk is dat hij haar steeds een filmpje
van vroeger wil laten zien. Daantje wil hier op haar beurt, vanwege een of
andere reden, niets van weten. Toch heeft haar broer – zelfs wanneer hij
buitengewoon vervelend gedrag vertoond – enorm veel krediet bij haar. Het is
een film vol onduidelijkheden en raar gedrag, waar je als kijker steeds een
verklaring voor wil zoeken. Hierdoor was het voor mij persoonlijk een boeiende
film. De filmpjes van vroeger, de flashbacks, zijn door de hele film heen verweven.
Door deze flashbacks van vroeger wordt langzaam maar zeker duidelijk wat er
tussen beide gebeurd is, en waarom ze zich zo gedragen. Pas in de allerlaatste
scene van Zusje wordt echt duidelijk
wat er tussen beide gebeurd is. In deze scene spelen Daantje en Martijn de
flashback, van de filmpjes, na. Daantje komt in de desbetreffende scene naar
het hotel waar Martijn verblijft, en wil weten wat Martijn deed als hij samen was
met zijn ex-vriendin Anouk. Martijn gaat naakt op haar liggen, en uit de
flashbacks bleek dat juist op dat moment de ouders binnenkwamen. Uit de
flashback wordt duidelijk dat Daantje haar broer destijds de schuld gaf, en
suggereerde dat Martijn haar gedwongen had tot seksuele handelingen. Maar dat
was, zo blijkt uit de laatste scene van deze film, helemaal niet het geval. Martijn
had nooit de intentie om seks te hebben met Daantje, sterker nog, hij wist op
dat moment zelfs helemaal niet eens wat seks was. De ouders hebben Martijn toen
naar het internaat gestuurd en, gezien zijn rare gedrag in de film, is hij bovendien
door deze gebeurtenis voor het leven getekend.
Dit was niet nodig geweest want uiteindelijk berust het dus allemaal op
een misverstand dat door Daantje in het leven is geroepen. Dit verklaart gelijk
waarom haar broer zoveel krediet bij haar had, terwijl haar vrienden al snel allemaal
genoeg van hem hadden. Ze stond bij hem in het krijt, en wist dat zelf ook. De
allerlaatste scene geeft een heleboel antwoorden op vragen die eerder in de
film zijn opgeroepen. Ik vond het een originele film, waar het plezier van het
filmmaken vanaf spat. Het is vermoedelijk een low-budget productie geweest, en
bovendien speelt Kim van Kooten haar rol als Daantje erg naturel. De
acteurprestaties in deze film waren naar mijn mening wel zeer wisselend; waar
van Kooten goed acteerde doet Roeland Fernhout dit een stuk minder. Ook zit de
film vol met onrealistisch gedrag van de personages. Wanneer je zou verwachten
dat iemand een ander een flinke klap zou geven, gedroeg dit personage zich
juist weer opvallend aardig. De voice-over, de stem van Martijn, was ook erg
vermoeiend. Een enorm neppe stem, die naar mijn mening ook nog eens te
duidelijk achteraf in de studio was opgenomen.
Aantal sterren op de Donno-van-Eijcken-Moviemeter: *** (3/5)