woensdag 16 juli 2014

Keetje Tippel (1975) van Paul Verhoeven

Een film waar ik erg ongelukkig van werd. Allereerst omdat de film zich afspeelt op donkere, droevige en armzalige plekken waar het bovendien ook nog eens heel vaak regent. Een film waar een hoer (de zus van Keetje) met het bord op schoot zit te poepen terwijl de rest van de familie in de zelfde kamer aan tafel zit, en terwijl het buiten ook nog eens stortregent. De film sprak me totaal niet aan, naar mijn mening probeert Verhoeven in deze film, zonder dat het verder waarde heeft voor het verhaal van de film, te veel het publiek te shockeren. Zinloos shockeren. Meest typerende is het shot waarin Keetje en Hugo zoenen in bed. Dit is in beeld gebracht met een close-up van een vieze tongzoen waarbij de tongen van beiden besmeurd zijn met chocolade, aangezien ze net allebei een bon-bon hebben gegeten. Een erg onsmakelijk aangezicht. Verhoeven moet gedacht hebben dat het shockeren van mensen 2 jaar later nog een beetje verder moest gaan dan in Turks Fruit. Keetje Tippel  heeft ook deels dezelfde cast met Monique van de Ven en Rutger Hauer. Hierdoor was het voor mij, aangezien ik onlangs ook Turks Fruit heb bekeken, totaal ongeloofwaardig om dezelfde hoofdpersonages nu in een geheel andere tijd te zien rondlopen. Ook vond ik de setting waarin de film zich afspeelt niet geloofwaardig. Het verhaal zou zich bijvoorbeeld moeten afspelen in Amsterdam, maar in werkelijkheid is er overduidelijk grotendeels gefilmd in Utrecht. En dat zal met mij meer dan de helft van de mensen, die het onderscheid tussen een gracht uit Utrecht en een gracht uit Amsterdam wel kunnen maken, die deze film hebben bekeken ook opgemerkt hebben. Ik heb het boek (Keetje Tippel is een verfilming van een Frans boek) niet gelezen, maar als ik deze film moet geloven was dat wel een erg zwak boek. Of Keetje Tippel is een slechte verfilming van een goed boek, zou ook kunnen. Het verhaal kon me niet interesseren, heeft een slap einde, mist spanning en zit bovendien vol met gaten. De belangrijkste scene van de film is naar mijn mening de scene waarin Keetje door haar moeder gedwongen wordt de prostitutie in te gaan, om geld te verdienen voor de familie. Na een klant afgewerkt te hebben ontmoet ze een schilder op straat. Deze wil haar echter niet voor haar seksuele diensten, maar vraagt haar om te poseren voor zijn schilderij. Dankzij de schilder komt Keetje uiteindelijk in het rijke circuit terecht, wat ze tijdens de film niet meer zal verlaten.


Aantal sterren op de Donno-van-Eijcken-Moviemeter: *(1/5)